Anti-vrijmetselarij ingeleid
Mythes of werkelijkheid?
Het kwade moet omwille van de aanschouwelijkheid steeds een gezicht hebben, dit van een duivel bijvoorbeeld.
Voor velen van mijn generatie werd die gepersonaliseerd in Geeraard den Duivel,
die volgens de legende niet alleen duivel, maar ook nog 'een moor' was,
en in de versie van Marc Sleen het gezicht van Camille Huysmans kreeg opgeplakt.
Rood, allochtoon en duivel en waarschijnlijk nog vrijmetselaar ook.
Vrijmetselaars waren immers volgens de meesten de overtreffende trap van het kwade.
Om tot het gezelschap toe te treden diende de kandidaat reeds over een curriculum te beschikken,
dit van Geeraard gelijk, waarna een verdere perfectionering van het perverse volgde.
Meestal ging het daarenboven over een 'hij' waarschijnlijk omdat het idee van vrouwen die het kruisbeeld bespuwden gewoon elke verbeelding tartte.
Nu -wegens politiek incorrect-, de heksen Hans en Grietje niet meer tot stoverij verwerken, en, -in het post-Dutroux tijdperk-,
Zwarte Pieten kindertjes niet meer in zakken stoppen, hebben zelfs de vrijmetselaars moeten inleveren op de schaal der verschrikkelijkheid.
Of laten we zeggen dat we restyled werden: het kwalijke halo is aangepast aan de moderne tijden.
Er wordt geen kristenbloed meer gedronken, maar ongetwijfeld werden de snode plannen inzake abortus, euthanasie en stamcelonderzoek en zoveel meer, vorm gegeven in vrijmetselaarscatacomben.
Anders gesteld: er blijft een macabere kant aan de maçonnerie kleven.
En wellicht wordt het glas al lang niet meer geheven op het platbranden van kerken, maar de herbestemming tot danstent of winkelpand wordt nog steeds met een heildronk gefêteerd.
En waar geritseld wordt: bij justitie, in de administratie of in de financiële wereld komt men altijd wel een maçon tegen.
De samenzweringsmythes sterven niet af, ze verschuiven alleen maar.
Het zou mij niet verwonderen mocht 'De Morgen' ooit een link vinden met de dopinghandel in het wielerpeleton.
Het is al lang niet meer zo dat vrijmetselaarswerkzaamheden enig geheim zouden vertonen:
wie een beetje met Google overweg kan, kan zichzelf de knepen van het rituele vak bijbrengen.
En dat de leden volkomen onbekend zouden zijn voor de buitenwereld is al evenzeer een lachertje.
Mits enig speurwerk kom je er zonder veel problemen wel achter.
Zelfs indien we de namen zélf zouden publiceren, zou het vermoeden blijven bestaan dat er nog geheime lijsten zijn.
Ook wanneer we onze gebouwen zouden openstellen, zou men niet geloven dat er géén finis africae is...
Dat we ontsnapt zijn aan een figurantenrol in 'The Lord Of The Rings', moge een povere troost zijn, laten we het toeval noemen.
Aan percepties valt uiteindelijk weinig te doen.
En al helemaal niet door rechtzettingscampagnes die door de fanfare worden begeleid.
In deze past enige berusting, laat gods water maar over gods akker lopen, bij wijze van spreken.