Lidmaatschap: getuigenissen van vrijmetselaars
Voor deze website werd aan verschillende zusters en broeders van De Ruwe Kassei de volgende vraag gesteld:
"Waarom zette je ooit de stap naar de vrijmetselarij en vooral... waarom blijf je het?".
Op deze pagina vindt u een bloemlezing van de antwoorden.
Links naar de verschillende antwoorden:
De getuigenissen
Vrijmetselaar Hugo (10 jaar lid)
Ingewijd worden in de vrijmetselarij betekende voor mij heel veel.
Het was het succesvol afsluiten van een lange periode waarin ik een reis heb afgelegd met vele etappes: van bijna-misdienaar (+/- 12 jaar),
over het op het college provocerend ontkennen van het bestaan van een God (+/- 16-18 jaar) tot het voeren van een lange strijd met schoonouders over het al dan niet dopen van kinderen.
Dus ja, een sterke anti-godsdienstigheid en het revolteren tegen het Instituut Kerk bracht mij bij de vrijmetselarij.
Daar zou ik geestesgenoten en partners-in-crime bij de vleet ontmoeten.
Elke dag een tsjeef tussen de boterhammen leggen.
Ondertussen zijn we 10 jaar verder en heb ik niet zo veel boterhammekes gegeten.
Wel veel warmte ontdekt en vooral veel verscheidenheid.
Ik ben in een omgeving terechtgekomen die ik anders nooit had kunnen ontdekken.
Ik heb mensen hun passie leren kennen en over hun, voor mij, merkwaardige en gedurfde keuzes horen vertellen.
Ik heb geduldig leren luisteren (niet echt mijn sterkste kant) naar argumenten van mensen met een totaal verschillend referentiekader.
Ik ben daardoor een stuk milder, een beetje toleranter geworden.
Maar in de vrijmetselarij ben ik ook een stuk kritischer geworden.
Er is een lat (en die ligt nu hoger dan vroeger) waar we niet meer onder willen kruipen en er zijn compromissen die we niet meer willen sluiten.
Het besef dat wie zijn waarden verloochent, zichzelf verloochent is (dank zij de vrijmetselarij) bij mij in steen gekapt.
Ik was fier ingewijd te worden. Ik ben blij sindsdien, beetje bij beetje, meer vrijmetselaar te zijn geworden.
Vrijmetselaar Guido (26 jaar lid)
Niets heeft mij voorbestemd om ooit vrijmetselaar te worden.
Ik kom uit een groot Vlaams gezin (u kent dat wel: arm maar proper) en mijn brave ouders hebben mij een goede, katholieke opvoeding gegeven:
ik ben gedoopt, gevormd en heb humaniora gelopen in een bisschoppelijk college.
Mijn jeugdig verzet tegen de daar heersende burgerlijke ideologie en haar artistieke wansmaak,
tegen de bekrompen moraal van een provinciale mentaliteit,
het gretig verslinden van de verkeerde boeken én enkele bittere conflicten met kerkelijke slippendragers hebben mij definitief op het verkeerde pad gezet.
Mijn inwijding in de adogmatische vrijmetselarij was dan ook een laatste, natuurlijke stap in het ontvoogdingsproces dat mij uit de zompige modder getrokken heeft die rond elke Vlaamse kerktoren ligt.
Ik bén er en ik blijf er:
- Omdat ik geloof in de maçonnieke idealen van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid
- Omdat onze gemeenschappelijke hoop op een betere wereld een medicijn is tegen mijn aangeboren cynisme
- Omdat ik er geleerd heb mijn naaste lief te hebben als mezelf
- En... omdat ik nog geen minuut spijt of berouw heb gehad over mijn beslissing
Vrijmetselaar Simon (23 jaar lid)
Ik ben een kunstenaar en wat ik over de vrijmetselarij en haar idealen te zeggen heb zit vervat in de opbouw van de drie kandelaars die ik voor de werkplaats gemaakt heb.
Waarheid wordt gesymboliseerd door de “juiste” verhoudingen.
Schoonheid spiegelt zich in de kandelaar als geheel.
Kracht spreekt door de gebogen vormen van het staal.
De plank die door de kandelaar steekt, staat haaks op de tempelvloer zoals de uitzet van de metsers bij het optrekken van een muur.
Geometrische elementen zoals vierkanten, cirkels en driehoeken verwijzen naar de volmaakte vormen en doorheen de constructie lopen rechte lijnen die een opbouwtekening suggereren.
De gebogen vormen verwijzen naar ons zoeken naar verdieping en verheldering van gestelde problemen voor dewelke wij een oplossing willen formuleren.
De hele constructie eindigt op een stevige houder voor het licht en focust de blik op de vlammende kaars.
Met andere woorden: wij –vrijmetselaars- trachten te zijn zoals de kandelaar; vernieuwend, krachtig én met overleg op zoek naar de waarheid (dwz. wat voor ons juist is).
Rond het tableau voelen we ons als zusters en broeders verenigd en weet dat de broederschap in De Ruwe Kassei geen ijdel woord is.
Dààr staan we schouder aan schouder naast elkaar om het maçonnieke ideaal uit te dragen en het daadwerkelijk te beleven.